Prof. dr Jovan B. Todorović

Prof. dr Jovan B. Todorović, redovni profesor mašinskog fakulteta u Beogradu u penziji, rođen je u Beogradu 1932. godine, od oca Branislava i majke Darinke Kangrga. Tu je završio osnovnu i srednju školu. Na Mašinskom fakultetu u Beogradu diplomirao je 1957. godine, na Odseku za opšte mašinstvo. Na istom Fakultetu odbranio je 1972. doktorsku disertaciju iz područja pouzdanosti motornih vozila. Od 1957. do 1963. radio je u preduzeću IMT u Beogradu, na više radnih mesta. Sredinom 1962. izabran je za docenta na Mašinskom fakultetu u Beogradu. Početkom 1977. izabran je u zvanje vanrednog, a 1984. u zvanje redovnog profesora za grupu predmeta Motorna vozila. Od 1977. do 1997. bio je šef Katedre za motorna vozila, a u dva mandata prodekan i predsednik Saveta Mašinskog fakulteta, a zatim od 1989. do 1993. prorektor Univerziteta u Beogradu. Pored rada na matičnom Fakultetu držao je predavanja na više fakulteta u zemlji, a po pozivu i na univerzitetima u Velikoj Britaniji (Cranfield), Japanu (Tokyo, CHUO Uni.) i Italiji (Palermo). Bio je mentor 26 doktorskih i 45 magistarskih i specijalističih teza.
Prof. Todorović je jedan od osnivača i Počasni predsednik Jugoslovenskog društva za motore i vozila, tokom deset godina bio je član Saveta Federacije automobilskih inženjera FISITA i dve godine Potpredsednik ove Federacije, četiri godine je bio član Upravnog odbora Automobilske alijanse AIT i dve godine potpredsednik ove Alijanse za region Evrope. Član je Britanskog udruženja mašinskih inženjera IMechE, ovlašćeni inženjer u ovoj zemlji i član Američkog društva automobilskih inženjera SAE. Od 1996.–2002. bio je Generalni sekretar NDS-a. Član je Inženjerske akademije Jugoslavije od 1998. godine i Sekretar Odeljenja mašinskih nauka ove Akademije.
U prethodnim godinama bio je predsednik Republičkog i član Predsedništva Jugoslovenskog saveta za bezbednost saobraćaja, predsednik Saveza pronalazača Srbije, predsednik Auto-moto saveza Srbije i član Predsedništva Auto-moto saveza Jugoslavije, član Upravnih odbora IMT-a, IMR-a i Instituta za fiziku. Trenutno je član Predsedništva Udruženja Nauka i društvo, Predsednik Saveta za nauku i tehnologiju Privredne komore Jugoslavije, član je Naučnog veća Instituta LOLA, član Upravnog odbora Kompanije BELIM i član uredništva više naučnih i stručnih časopisa (Scientific Review, Yugoslav Journal of Operations Research, Mobility and Vehicle Dynamic, Vojnotehnički Glasnik). Dobitnik je Oktobarske nagrade grada Beograda za nauku, Oktobarske nagrade Privredne komore Beograda, Medalje Federacije automobilskih inženjera FISITA, Plakete bezbednosti Vlade SFRJ, zlatne plakete Saveza pronalazača Jugoslavije, zlatnih plaketa Auto-moto saveza Srbije i Jugoslavije, zlatnih znački IMT iz Beograda i PPT iz Trstenika i više drugih priznanja i nagrada.
Objavio je više knjiga od kojih su najznačajnije: (1) Monografija: Kočenje motornih vozila, 1988., (2) Udžbenik: Efektivnost sistema u mašinstvu, u saradnji sa D. Zelenović, III izdanje 1990., (3) Monografija: Inženjerstvo održavanja tehničkih sistema, 1993., (4) Udžbenik: Ispitivanje motornih vozila, IV izdanje 1995. Objavio je ili javno saopštio oko 200 radova, od kojih u inostranim časopisima i na inostranim skupovima oko 40. Najznačajniji su mu radovi: (1) An approach to braking system reliability, FISITA Paper, London, 1972, (2) Theory of reliability and its application to vehicle brakes and braking systems, u saradnji sa Č. Duboka, Proc. C46/76, IMechE, London, 1976, (3) Linear wear hypothesis for the prediction of brake lining life, Proc. C15/83 IMechE, London, 1983, (4) The influence of anti-lock devices on the reliability of braking systems, Proc. C183/85, IMechE, London, 1985, (5) Evaluation of the efficiency of heavy-duty drum brakes and their influence on the braking performance, u saradwi sa Glasner, E.C., SAE/FISITA paper No. 865129, Beograd, 1986, (6) Analysis of the Braking Performance of Commercial Vehicle While Cornering, u saradnji sa Appel, H., Essers U., Goehring E., Powel R. i Glasner E.C., SAE/FISITA Paper No. 925071, London, 1992, (7) Operational Life Expectancy of Rubbing Elements in Automotive Brakes, u saradnji sa Ž. Arsenić i Č. Duboka, Tribology International, Vol. 28, No 3, London, 1995, (8) Preven-tive maintenance of units having two kinds of wear failures, u saradnji sa Č. Duboka i Ž. Arsenić, Yugoslav J of Operation Researches, Vol. 6, No. 1, Beograd, 1995. Radovi su mu citirani u inostranim časopisima oko 20 puta, a u domaćim časopisima i u radovima preko 200 puta.
Ostvario je zapažene rezultate i u inženjersko- konstruk-cijskim aktivnostima. Jedan je od konstruktora traktora IMT-555, i za koji ima dva patenta. Sa saradnicima je razvio i više konstrukcija probnih stolova za ispitivanje kočnica i frikcionih spojnica, koji se i danas koriste na Mašinskom fakultetu u Beogradu i u nekoliko fabrika. Za ove konstrukcije dobijeno je više domaćih patenata.
Rukovodio je i bio saradnik na preko 40 naučno-istraživačkih i razvojnih projekata, pretežno za potrebe industrije vozila i komponenata i Vojske Jugoslavije. Od njih su najznačajniji: (1) Istra-živanje režima opterećenja motornih vozila 1970-1975, (2) Istraži-vanje pouzdanosti motornih vozila 1972-1976, (3) Istraživanje sistema održavanja i snabdevanja rezervnim delovima tehničkih sredstava u JNA 1980-1988, (4) Istraživanje karakteristika frikcionih mehanizama i kočnih sistema motornih vozila 1980-1990, (5) Modeliranje triboloških osobina frikcionih sistema vozila, počev od 1991. godine. Svoje stručne i naučne aktivnosti usmerio je u dva područja: (1) frikcioni i kočni sistemi motornih vozila i (2) efektivnost tehničkih sistema, posebno sa stanovišta inženjerstva pouzdanosti i inženjerstva održavanja, odnosno sigurnosti funkcionisanja. U području frikcionih sistema bavi se teorijskim istraživanjima i inženjersko-projektantskim poslovima. Posebno su značajni doprinosi u domenu istraživanja karakteristika frikcionih materijala, usmereni na modeliranje odgovarajućih procesa i mogućnosti predikcije ponašanja frikcionih materijala u realnim uslovima rada. S tim u vezi su i rezultati u razvoju eksperimentalne tehnike, koja je omogućila definisanje odgovarajućih jugoslovenskih standarda, kao i u razvoju frikcionih materijala sopstvenih tehnologija i novih konstrukcija spojnica i kočnica motornih vozila.
Istraživanja efektivnosti tehničkih sistema su u početnim fazama bila prevashodno usmerena na šire područje motornih vozila, da bi se kasnije proširila na mašinske sisteme u celini. Ove aktivnosti su obuhvatile više područja efektivnosti tehničkih sistema, uključujući informacione sisteme o radu i održavanju, logistiku i pouzdanost čoveka.