Prof. dr Jovan D. Vasiljević

Prof. dr Jovan D. Vasiljević, redovni profesor Medicinskog fakulteta u Beogradu, rođen je 1951. godine u Beogradu od oca Dragoljuba, profesora hirurgije i majke Branislave Bošković, inženjera tehnologije. Srbin, pravoslavne vere. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Beogradu, a diplomirao je na Medicinskom fakultetu 1975. godine sa prosečnom ocenom 9,73. Nagrađivan je nagradama Univerziteta i Medicinskog fakulteta u Beogradu.
Od 1976. radi na Institutu za patologiju Medicinskog fakulteta u Beogradu kao asistent pripravnik. Nakon vojnog roka, 1980. godine odbranio je magistarski rad: “Patologija okluzivnih promena arterija donjih ekstremiteta”, a 1981. godine izabran je za asistenta za predmet Patološka anatomija. Specijalistički ispit položio je jednoglasno sa odlikom 1982., a 1988. odbranio je doktorsku disertaciju: “Patološka morfologija i formalna geneza transpozicija velikih arterija srca”. Izabran je 1989. za docenta, 1994. za vanrednog i 1999. godine za redovnog profesora.
U svojoj karijeri obavljao je brojne funkcije i dužnosti: bio je sekretar Katedre za patologiju (4 god.), član Predsedništva citološke sekcije SLD, sekretar časopisa “Kardiologija” (8 god.), član Radne grupe za kardiovaskularnu patologiju Udruženja kardiologa Jugoslavije i direktor Instituta za Patologiju (2001-2002). Od 1986-1993. godine radio je kao konsultant za kardio-vaskularnu patologiju u Kliničkom Centru Srbije, a od 1993. do novebra 2004. godine bio je šef Odseka za patologiju Instituta za kardiovaskularne bolesti “Dedinje”. Učestvuje u dodiplomskoj, poslediplomskoj i specijalističkoj nastavi iz kardiovaskulne patologije, imunopatologije i patologije tumora. Član je Sudsko-medicinskog Odbora Medicinskog fakulteta od 2002. godine.
Kao stipendista francuske Vlade proveo je 1982. godine šest meseci na Institutu Kiri u Parizu; 1989/90. provodi godinu dana na odeljenju za kardiovaskularnu patologiju Texas Heart Institut-a (Houston, USA), radeći posebno na srčanoj transplantacionoj patologiji, a 1992 godine boravi šest meseci na University of Illinois, Chicago, USA.
Prof. Vasiljević je dobitnik Saltykow-ljeve nagrade za najbolji jugoslovenski rad iz patologije u 1986. godini; sa Prof. dr M. Mirićem, dobitnik je Oktobarske nagrade Beograda u 1996. za delo “Virusni miokarditis i dilataciona kardiomiopatija”; godine 2001. je izabran za Fellow of the European Society of Cardiology (FESC), a 2004. za Fellow of the Royal College of Pathologists (FRCPath).
Primio je veći broj priznanja i povelja za rad u organizaciji brojnih kongresa i simpozijuma, dobitnik je zahvalnice SLD. Bio je mentor, komentor ili saradnik na brojnim studentskim, eksperimentalnim i stručno-naučnim radovima, magisterijumima i doktorskim disertacijama.
Član je patološke, citološke i kardiološke sekcije SLD, Udruženja kardiologa SCG, Evropskog udrušenja patologa, počasni je član udruženja Turske dečje kardiologije i jedini jugoslovenski član College of American Pathologists. Osnivač je i prvi predsednik Jugoslovenskog Odeljenja Internacionalne Akademije za patologiju (IAP), i predsednik Jugoslovenskog Odeljenja Balkanske Medi-cinske Unije. Bio je zamenik sekretara Odeljenja biomedicinskih nauka NDS 4 godine, a od 2002. je u funkciji Generalnog sekretara. Od 2002. godine je podpredsednik Etičkog komiteta SLD i član Radne grupe za kardiovaskularnu patologiju Evropskog udruženja kardiologa i Evropskog udruženja patologa.
Do sada je kao autor ili koautor publikovao oko 450 stručno-naučnih radova: 197 in extenso (40 poglavlja u knjigama ili monografija, 5 samostalnih knjiga, 58 radova u stranim časopisima i zbornicima, 96 radova u domaćim časopisima i zbornicima, kao i preko 250 apstrakta u međunarodnim i domaćim časopisima i zbornicima). Po pozivu, predavač na poslediplomskoj nastavi u organizaciji Evropske škole za patologiju (Alexandroupolis, 1998.,1999. i 2000.), kao i Medicinskom fakultetu u Janini (gde je od1999. Visiting Professor of Pathology). Držao je uvodne referate na Kongresima dečje kardiologije i kardiohirurgije (Beograd, 1997; Antalija, 1998). Od 1978. učestvovao je sa usmenim prezentacijama na svim kongresima Udruženja patologa i kardiologa Jugoslavije, a od 1981. na Evropskim Kongresima patologa (ukupno 10) i na Kongresima Internatioal Academy of Pathology (Budimpešta 1996., Nica 1998., Amsterdam 2002.)
Meću najznačajnije publikacije mogu se ubrojati: Vasiljević JD et al.: Diagnostic Endomyocardial Biopsy Findings in 160 Consecutive Patients – The Yugoslavian Experience. Am J Cardiovasc Path, 1990; Vasiljević JD et al.: The Incidence of Myocarditis in Endo-myocardial Biopsy Samples from Patients with Congestive Heart Failure. Am Heart J, 1990; Miriæ M, Vasiljeviæ JD et al.: Long term follow-up of patients with dilated heart muscle disease treated with human leucocytic interferon-alpha or thymic hormones. Initial results. Heart, 1996; Popoviæ Z, Miriæ M, Vasiljeviæ JD et al.: Acute Hemodynamic Effects of Metoprolol Nitroglycerin in Patients With Biopsy Proven Lymphocytic Myocarditis. Amer J Cardiol, 1998; Neškoviæ AN, Mojsiloviæ A, Jovanoviæ T, Vasiljeviæ JD et al.: Myocardial tissue characterization after acute myocardial infarction with Wavelet image decomposition. Circulation, 1998; Vasiljeviæ JD et al.: Myocardial fibrosis assesment from semiquantitative, point-counting and computer-based methods: a comparative study. Histopatology, 2001;
Rukovodio je sa jugoslovenske strane 4 godine (1986.-1989.) naučnim projektom o uvoćenju analize endomiokardnih biopsija srca (sa dr Olsen-om, National Heart Hospital, London, projekat finansiran od strane British Council-a). Bio je saradnik u dva naučna projekta iz urođenih srčanih mana (rukovodilac Akademik V. Kanjuh), a zatim i sam rukovodilac dva petogodišnja podprojekta iz endomiokardnih biopsija srca (Ministarstvo nauke Srbije). Trenutno je rukovodilac novog naučnog projekta (2002-2004), iz patologije adaptacionih promena miokarda, finansiran od strane Ministarstva nauke Republike Srbije.
Prof. Vasiljević je kod nas prvi uveo analizu endomiokardnih biopsija srca, i znatno doprineo da njena primena postane rutinska dijagnostička procedura. Dobijao je biopsije iz svih vodećih kariovaskularnih centara bivše Jugoslavije (Zagreb, Novi Sad, Beograd). Njegovi brojni radovi iz te problematike pokrivaju različite metodološke postupke i značajno proširuju delatnost kliničke patologije. Kao jedan od vodećih stručnjaka kardio-vaskularne patologije, aktivan u brojnim međunarodnim institucijama, značajno je doprineo da Beograd postane referentni centar za analizu endomiokardnih biopsija Balkana, a poznat i naučno priznat u svetu.