Prof. dr Aleksandar Milojević

Prof. dr Aleksandar Milojević rođen je 1912. godine u Berlinu, a osnovnu školu i gimnaziju završio je u Beogradu 1930. godine. Fiziku je studirao u Strazburu, gde je i diplomirao 1934. godine. U Getingenu (Nemačka) radi 1935/36., a u Francuskoj od 1938. do 1939. godine na fenomenima površinskog napona. Od oktobra 1939. godine do početka rata bio je asistent na katedri fizike, gde započinje radove u oblasti limuniscencije. Rat provodi u zarobljeništvu, delimično u kažnjeničkim logorima. Po povratku u domovinu postaje član Savezne komisije za ratne zločine, a kao član Vojne misije, predstavnik Jugoslavije u okupacionim zonama Nemačke. Od 1948. godine je asistent Instituta “Boris Kidrič” u Vinči. Doktorsku disertaciju je odbranio 1955. na Univerzitetu u Beogradu. Izabran je bio za docenta na Prirodno-matematičkom fakultetu 1957., a za redovnog profesora 1972. godine.
Godine 1955. imenovan je za naučnog sekretara u Prvoj međunarodnoj konferenciji nuklearne energije u Ženevi (OUN). Postaje jedan od urednika Proceedings materijala Ženevske konferencije. Nosilac je Spomenice 1941., odlikovan je s desetak odlikovanja. Bio je član Londonskog instituta za fiziku, Američkog nuklearnog udruženja, kao i brojnih drugih institucija.
Na katedri fizike na PMF predavao je opštu fiziku, a na postdiplomskim studijama interakciju zračenja s materijom, osnove jonizacionih fenomena u gasovima kao i izabrane partije iz biofizike.
Najvažniji radovi kojima je uticao na razvoj nauke i prakse: napisao je oko 40 naučnih, 20 stručnih radova, 4 monografije (studije), 5 udžbenika, 10 naučno-popularnih radova. Radovi su objavljeni ne samo u domaćim, već i stranim časopisima.
Najvažniji doprinosi su u sledećim radovima: A largewindow rectangular beta Geiger-Mueller counter – Time analysis of Wilson cloud chamber expansions – Problem anomalne emisije pozitivnih čestica beta emitara, doktorska disertacija Neutron investigation of magnon dispersion ionisotrophy in hematite (u koautorstvu).
Najvažniji naučni doprinosi: Razvio je metode maglenih komora, ekspanzione i difuzione, sa automatskim registracijama, metode detekcije (GM brojače, halogene, proporcionalne, scientilacione i poluprovodničke), postavljajući bazu razvoja apsolutnih materija. – Značajni su doprinosi iz fizike jonizovanog gasa, u domenu elementarnih procesa sudara elektrona sa atomima i molekulima; nastavlja istraživanja jonizacionih procesa u gasnim detektorskim sredinama. – Istraživao je tipove svetlosnih izvora, procese ekscitiranih gasnih sredina, stimulisane emisije, lasere.
Veliku brigu posvećivao je razvoju mlađih naučnih kadrova, i to u Vinči i na Prirodno-matematičkom fakultetu. Rukovodio je sa oko 40 magistarskih i 30 doktorskih disertacija. Uređivao je više naučnih časopisa. Sarađivao je s našim oružanim snagama, kao naučni konsultant i istraživač pri izradi novog i savremenijeg naoružanja.