Prof. dr Borivoje M. Radojičić

Prof. dr Borivoje M. Radojičić, redovni profesor Medicinskog fakulteta u Beogradu u penziji, rođen je 1919. godine u Velesu. Srbin, pravoslavne vere. Otac Milivoje, pravnik, predsednik suda, majka Stana Bujošević, domaćica, oboje iz Užica. Gimnaziju je završio u Skoplju 1938. godine i iste godine započeo studije na Medicinskom fakultetu u Beogradu. Diplomirao, posle prekida za vreme okupacije, 1948. godine. Učestvovao u ratu na sremskom frontu. Specijalizaciju neuropsihijatrije završio 1954. i iste godine kao stipendista vlade Srbije provodi godinu dana na poslediplomskim studijama u Londonu, na Institute of Neurology National Hospital Queen Square, gde je završio svoj rad “Subduralni hematom ranog detinjstva” koji je rađen na materijalu bolnica Atkinson Morley i Hammersmith Hospital. Po dozvoli Dekana Instituta koristio je biblioteke te ustanove i Royal Society of Medicine.

Za asisenta je izabran 1954. godine, za docenta 1960, za vanrednog profesora 1965. a za redovnog 1971. godine. Krajem 1957, u saradnji sa roditeljima obolele dece, osniva Društvo za pomoć deci sa cerebralnom paralizom, a jednu godinu kasnije osniva Centar za cerebralnu paralizu u Beogradu uz pomoć gradskih vlasti. Iste godine organizuje prvo Odeljenje za dečju neuropsihijatriju za decu i omladinu, koje je kasnije postalo prva Klinika za neuropsihijatriju za decu i omladinu u ovom delu Evrope. Tri godine kasnije (1960) sa roditeljima mentalno retardirane dece osniva Društvo za pomoć koje je razvilo saradnju lekara sa psiholozima i defektolozima i bolji uvid medicine u organizaciju i rukovođenje specijalnim ustanovama.

Na klinici kojom rukovodi, organizuje Dispanzer i patronažnu službu za distrofičare, a kao član uprava udruženja distrofičara Beograda i Srbije, rukovodi organizovanjem i upravljanjem Centra za distrofičare Novopazarska banja, koji je postao ustanova za produžno lečenje ove kategorije bolesnika.

Pokrenuo je pitanje stvaranja posebne ustanove za dijagnostiku i lečenje cerebrovaskularnih bolesti i dobio od dekana Medicinskog fakulteta zadatak za izradu elaborata o organizaciji takve ustanove. Na osnovu toga je otvoren centar za cerebrovaskularne bolesti i kardiologiju, koji je kasnije postao specijalna bolnica. Kao član Inicijativnog odbora i Matične komisije za osnivanje Defektološkog fakulteta učestvovao je u izradi nastavnog plana i radu fakulteta.

Kao član delegacije Ministarstva zdravlja, u Kuvajtu je održao niz predavanja 1969., posle čega je usledio poziv Emirata da organizuje neurologiju za vreme dvomesečnog boravka 1971/72. godine u toj zemlji.

Pored stalnog rada u funkciji nastavnika Medicinskog fakulteta u Beogradu, bio je i profesor na Stomatološkom fakultetu u Beogradu i Nišu, kao i na Defektološkom fakultetu u Beogradu. Bio je direktor Klinike za neuropsihijatriju za decu i omladinu, direktor Centra za cerebralnu paralizu, Centra novopazarske banje i Centra za mentalnu higijenu pri neuroaudiološkom odeljenju.

Na preporuku Dekana, Instituta za neurologiju u Londonu dobio je poziv od osnivača Američke akademije za neurologiju, profesora Bakera, da radi na klinici u Mineapolisu, SAD, gde je zatim radio godinu dana (1960/61) na istraživanjima u oblasti multiple skleroze i cerebrovaskularnih bolesti. Pet godina kasnije, posle nostrifikacije diplome, dobija poziv da na istoj klinici radi kao visiting professor u nastavi sa lekarima na specijalizaciji i kao lekar klinike sa punim ovlašćenjima.

Od 1981. godine je jedan od 30 počasnih članova Američke Akademije za neurologiju. Počasni je član Društva neurologa, psihijatara i neurohirurga Bugarske, član je redakcionih odbora više medicinskih časopisa, član Naučnog odbora Venecijanskog neurološkog simpozijuma i Jugoistočno-evropskog društva za neurologiju i psihijatriju sa sedištem u Solunu i Gracu. Predsednik je Neuropsihijatrijske sekcije SLD-a u dva mandata, osnivač je i prvi predsednik Sekcije za neuropsihijatriju za decu i omladinu, osnivač je i prvi predsednik Saveza društava za neuropsihijatriju razvojnog doba SFRJ, doživotni je počasni predsednik istog Saveza. Doživotni je počasni predsednik Društva za pomoć nedovoljno mentalno razvijenim osobama i Društva distrofičara Srbije. Bio je organizator i predsednik Prvog kongresa za neurologiju i psihijatriju razvojnog doba.

Redovni je član Medicinske Akademije SLD i član je Naučnog Društva Srbije. Govori engleski, nemački i francuski. Dobitnik je Sedmojulske nagrade za 1980. godinu.

Rukovodio je radom više istaživačkih projekata koje je finansirala Republička zajednica zdravstvenog osiguranja i Gradski sekretarijat za zdravlje: Epidemiologija mentalne retardacije u Beogradu, Subakutni leukoencefalitis, Etiopatogeneza cerebralne paralize, Mijastenija u dece, Mogućnosti zapošljavanja distrofičara, Rehabilitacija mentalno retardiranih, Porodica i epileptičko dete, Školske i radne sposobnosti epileptičke dece.

Objavio je 177 radova, 22 u inostranim časopisima. Najveći broj posvećen je problemima epilepsije, cerebrovaskularnim bolestima, multiploj sklerozi u dece i odraslih, mijasteniji, mišićnim distrofijama i pitanjima neuropsihijatrijske zaštite dece i omladine.

U oblasti nastave posvetio se stvaranju medicinske literature iz oblasti neurologije za studente i lekare čime je dao doprinos obrazovanju lekara i stomatologa. Tome je najviše doprinela knjiga “Klinička neurologija”, koja je prvi put izašla 1962., a njeno 13. izdanje iz 1997. predstavlja udžbenik neurologije na svim fakultetima pređašnje i sadašnjeJugoslavije. “Neurologija za stomatologe” i “Psihopatologija za stomatologe”, ispunile su obaveze nastavnika na Stomatološkim fakultetima, svaka sa po 4 izdanja.

Kapitalno delo “Bolesti nervnog sistema” sa 4 izdanja (1985-1997), sa 1330 strana namenjeno je lekarima na specijalizaciji i specijalistima neurologije, pedijatrije, interne medicine i psihijatrije. Ocenjeno je kao enciklopedijsko delo.

Najnovija knjiga “Opšta i specijalna klinička neurologija” (Beograd, 1998, strana 584) rezultat je i rezime dugogodišnjeg rada i iskustva kliničara, nastavnika i istraživača i predstavlja presek neurologije u nas i u svetu, noseći pečat autora.