Prof. dr Branislav Janković

Prof. dr Branislav Janković rođen je u Golupcu 1920. godine, od oca Dragoljuba, lekara i majke Ljubice Pavlović. Gimnaziju je završio u Požarevcu 1938. godine, a Medicinski fakultet u Beogradu 1947. Specijalista je iz mikrobiologije. Doktor je medicinskih nauka od 1954. godine (prvi doktor nauka u istoriji Medicinskog fakulteta u Beogradu). Asistent iz mikrobiologije, na Medicinskom fakultetu, postao je 1948., docent iz mikrobiologije na Farmaceutskom fakultetu 1954. godine, vanredni profesor mikrobiologije i imunologije na istom fakultetu 1959. a redovni profesor 1964. godine. Penzionisao se 1985. godine.
Učestvovao je u radu Saveznog i Republičkog fonda za naučni rad i raznim komisijama. Bio je prodekan i dekan Farmaceutskog fakulteta. Godine 1957. dobio je republičku nagradu za naučni rad, a 1963. Sedmojulsku nagradu. Dobio je medalju za naučni rad Tokai University, Tokio, Japan, 1975. godine, kao i povelju najzaslužnijim članovima Međunarodnog društva za neuro-imunomodulaciju 1990. godine.
Osnivač je, ili jedan od inicijatora osnivanja: Instituta za mikrobiologiju i imunologiju Farmaceutskog fakulteta, Centra za imunološka istraživanja, Instituta za biološka istraživanja, Međunarodne laboratorije za istraživanje mozga, Jugoslovenskog imunološkog društva, Evropske federacije imunoloških društava, Međunarodnog društva za Neuroimunomodulaciju, poslediplomskih studija iz imunologije na farmaceutskom fakultetu i centru za multidisciplinarne studije na Torlaku (koji danas nosi naziv “Centar za imunološka istraživanja – Branislav Janković”.
Bio je član sledećih međunarodnih naučnih organizacija: Američkog društva imunologa, Njujorške Akademije nauka, Američkog društva za biološku psihijatriju, Francuskog imunološkog društva, Britanskog imunološkog društva, Nemačkog imunološkog društva, Internacionalne organizacije za istraživanje ćelije (ICRO), Internacionalne federacije za multiplu sklerozu, Društva za transplantaciju, Društva za razvojnu i komparativnu imunologiju, Međunarodnog društva za neuroimuno-modulaciju, Evropske organizacije za biologiju ćelije i počasni član Rumunske Akademije medicinskih nauka od 1994. godine.
Obavljao je sledeće funkcije: član Imunološkog saveta Svetske zdravstvene organizacije od 1969. godine, član Saveta Evropske organizacije za biologiju ćelije, član Saveta Internacionalne unije imunoloških društava, član Međunarodnog Medicinskog saveta Internacionalne federacije za multiplu sklerozu, genealni sekretar Evropske federacije imunoloških društava, predsednik Međunarodnog društva za neuroimunomodulaciju, član Komiteta za neuroimunomodulaciju Evropske naučne fondacije; počasni direktor Američke fondacije za psihoneuroimunologiju.
Pored ovoga, bio je član redakcije sledećih međunarodnih časopisa: Annales d’ Immunologie (Paris), Annals of Immunology, European Journal of Immunology, Immunochemistry, Folia Biologica, Developmental and Comparative Immunology, International Journal of Nueroscience, Immunology Letters, Brain, Behavior and Immunity, Progress in Neuro-Endocrin Immunology, Progress in Neuro-immunology.
Držao je predavanja po pozivu na univerzitetima i naučnim institutima u Austriji, Australiji, Bugarskoj, Čehoslovačkoj, Engleskoj, Francuskoj, Italiji, Izraelu, Japanu, Mađarskoj, Nemačkoj, Rumuniji, Poljskoj, Turskoj, Sjedinjenim Američkim Državama, Sovjetskom Savezu, Španiji, Švajcarskoj, Švedskoj, itd. Bio je Predsednik prvog Svetskog kongresa ISNIM -a u Firenci.
Objavio je 512 radova (408 publikovano u inostranim časopisima, a manji broj na engleskom jeziku u našim časopisima). Editor je ili koeditor, sledećih knjiga: Microenvironmental Aspects of Immunity, Plenum Press, New York, 1973; Neuroimmunomodulation, NIH, Bethesda, 1985; Neuroimmune Interactions, Academy of Sciences, New York, 1987. Autor je sledećih knjiga (monografija) na našem jeziku: Udžbenik iz mikrobiologije i imunologije za studente (šest izdanja); Uvod u Imunohematologiju; i Osnovi transfuzije krvi (koautor).
Dva puta je nominovan za Nobelovu nagradu za medicinu (tekst N.H. Spector-a, Washinton D.C., USA).
Osnovna oblast istraživanja profesora Jankovića je imunologija, i to posebno: imunohematologija, imunopatologija, timologija, imunologija ptica, imuno-neurologija, imuno-farmako-logija, transfuziologija, imunoembriologija, imuno-psihijatrija, psihoneuro-imunologija, i dr..
U svemu ovome treba istaći njegova sledeća najvažnija dostignuća: osnivač je jugoslovenske moderne imunologije. Jedan je od četvorice naučnika koji su istovremeno oktirili ulogu grudne žlezde (timusa) u imunologiji, što je otvorilo nove puteve izučavanja imunog sistema u sisara i ptica.
Tvorac je modernog koncepta o povezanosti imunog i nervnog sistema i jedan iz plejade najistaknuijih svetskih imunologa, stvaraoca moderne imunologije. Uveo je fundamentalne radove u oblasti neuro-imunologije i psiho-imunologije, dao je opis novih autoimunskih oboljenja i objasnio ulogu neuropentapeptida u imunitetu.
Učitelj je brojnih imunologa širom zemlje, a u inostranim publikacijama ima preko 2.400 citata. Time je ostao jedan od najcitiranijih naših naučnika iz oblasti medicine, iako je svoju publicističku delatnost, na žalost, završio još pre desetak godina. Preminuo je juna 1994. godine.