Prof. dr Nenad J. Đajić

Prof. dr Nenad J. Đajić, redovni profesor Rudarsko-geološkog fakulteta u Beogradu, rođen je u Požezi 1941. godine, od oca Josifa i majke Veroslave Stranjaković. Osnovnu školu, gimnaziju i Mašinski fakultet završio je u Beogradu. Poslediplomske studije na Hemijskom inženjerstvu Tehnološko-metalurškog fakulteta u Beogradu završio je 1974., a doktorsku disertaciju iz energetike odbranio je na Rudarsko-geološkom fakultetu u Beogradu 1976. godine. Posle diplomiranja radio je u Rudarskom institutu na problemima toplifikacije i gasifikacije gradova. Na Rudarsko-geološkom fakultetu od 1970. biran je u sva zvanja, a od 1988. godine je redovni profesor za predmete “Termodinamika” i “Toplotni motori i energetska postrojenja”. Na specijalizacijama i studijskim boravcima bio je u SAD, Vel. Britaniji, Kanadi, Nemačkoj, Poljskoj, Čehoslovačkoj, SSSR i Francuskoj.
Sekretar je Odeljenja tehničkih nauka Naučnog društva Srbije, generalni sekretar Inženjerske akademije Srbije i Crne Gore, član Odbora za energetiku SANU, predsednik Komiteta Srbije i Crne Gore Svetskog saveta za energiju. Redovan je profesor i rukovodioc energetskih studija Evropskog centra Univerziteta UN za mir i razvoj. Glavni i odgovorni urednik časopisa “GAS” i član redakcija časopisa “Energija” i “KGH”. Rukovodi Centrom za energetiku Rudarsko-geološkog fakulteta od 1976. Bio je član Izvršnog saveta i predsednik Komiteta za energetiku Beograda, član Republičkog komiteta za energetiku i industriju Srbije, redovni član Znanstvenog saveta za naftu JAZU, saveznih i republičkih saveta i komisija iz oblasti energetike, ekologije i novih izvora energije. Bio je član WEC Committee “New Energy Perspectives 2000-2020”, “European Cooperative Networks on Rural Energy FAO” i VII Committee “International Gas Union”. Predsednik je Organizacionog odbora Naučno-stručnih savetovanja energetičara Jugoslavije ” ENYU “. Dobitnik je nagrade “KOLUBARA ’67” za naučno dostignuće iz termotehnike ,dve Prvomajske nagrade Rudarskog instituta i Plakete “KGH”.
Objavio je 3 univerzitetska udžbenika (“Toplotni Motori”, “Energetski izvori i postrojenja”, “Mašine i uređaji za eksploataciju nafte i gasa” – koautor) i 3 monografije kao autor/koautor (“Energija za održivi svet”, “Merenje i regulacija prirodnog gasa” i “Proizvodnja i korišćenje geotermalne energije”), publikovao ili saopštio samostalno ili kao koautor preko 400 radova (44 uvodna referata), od čega na važnijim međunarodnim skupovima ili časopisima 65, rukovodio i/ili učestvovao u izradi 185 studija i projekata, recenzovao 16 univerzitetskih udžbenika i monografija i više od 140 studija i projekata iz oblasti energetike i termotehnike. Bio je mentor i/ili član komisija na izradi 9 doktorskih disertacija i više magistarskih teza. Rukovodio je izradom više strateških projekata iz oblasti energetike i energotehnologija MNT Srbije i Jugoslavije u periodu od 1980. godine do danas. Navode se samo neki važniji radovi iz energetike, kao autor ili koautor, saopšteni ili štampani u inostranstvu zadnjih dvadeset godina: South-South Cooperation in the Field of Energy and Nuclear Energy, Harare, 1986; New Approaches in Planning Energy Needs, Cannes, 1986; New and Renewable Sources of Energy as an Integral Element of the Yugoslav Future Energy Policy, Nice, 1987.; The Development of Geothermal Energy in Serbia, Ancara, 1989.; Energy Supply Planning in Urbane Areas, Montreal, 1989.; The Institutional and Financial Aspects of Energy Conservation in Yugoslavia, Warszawa, 1990.; Energy in Yugoslavia – Trends in Production and Utilization, Washington, 1991.; A Simulation Model of Distribution Gas Networks, Krakow, 1995.; Status and Trends of Development of Centralized Energy Supply Systems in Towns of FR Yugoslavia, Neptun-Olimp, 1996.; Possibilities of Development of New and Renewable Sources of Energy in Yugoslavia, Neptun-Olimp, 1996; National Information and Technology transfer on New and Renewable Energy Sources, Athenes, 1997.; Development trends of Gas Industry in Yugoslavia, Ohrid,1998.; Combined generation of electric and heating energy in future development of Yugoslav energy sector until 2020, Ohrid, 2000.; Energy for Sustainable World, Zlatibor, 2003., itd.
Imajući u vidu povezanost energije, ekologije i ekonomije i uticaj energetike na održivi razvoj zemlje, najvažniji naučni i stručni doprinosi su vezani za kompleksne probleme energetike realizovane kroz naučne radove i strateške studije i projekte na nivou zemlje ili republike, čiji je odgovorni autor/koautor ili koordinator bio: Prostorni plan energetike Srbije do 2000. (1976.); Razvoj energetike Srbije do 2000. godine (1979.); Strategije razvoja energetike (Srbije 1984.), Beograda (1990.) i SR Jugoslavije (1996.); Studije razvoja gasne privrede SFR Jugoslavije (1985.); Strategije razvoja elektroprivrede Srbije(1990.); Prostorni plan Republike Srbije (1995.); Gasifikacija Republike Crne Gore(1998.); Prostorni planovi Kolubarskog i Kostolačkog ugljenog basena (2002.); Prostorni plan AP Beograda i GUP Beograda (2003.),itd.
Jedan je od pionira istraživanja i korišćenja novih i obnovljivih izvora energije, posebno geotermalne, u našoj zemlji. Saopštenim i štampanim radovima doprineo je povećanju značaja i uloge NOIE u razvoju energetike zemlje i Republike, proučavanju mogućnosti njihovog racionalnog korišćenja, izučavanju fenomena prenosa toplote i mase i drugih naučnih problema što je sve doprinelo razvoju novih tehnoloških rešenja i toplotnih šema. Rukovodio je i učestvovao u mnogim studijama i projektima toplifikacije i gasifikacije gradova u našoj zemlji tražeći optimalan sklad između tih centralizovanih sistema snabdevanja energijom, utvrđujući racionalnu strukturu potrošnje u skladu sa raspoloživim lokalnim izvorima energije i njihovo efikasno iskorišćenje.
Takođe, rukovodio je i sarađivao na mnogim studijama i projektima iz oblasti štednje i racionalnog korišćenja energije. Kao učesnik niza međunarodnih i domaćih konferencija u saopštenim i štampanim radovima je istraživao mogućnosti razvoja energetike kao podloge održivog razvoja naše zemlje, promene strukture potrošnje i većeg korišćenja domaćih potencijala, efikasnijeg korišćenja energije, optimalnog razvoja komunalne enegetike, modeliranja i bilansiranja energetskih procesa i povećanja zaštite životne sredine.